Otwórz się

Ujawnianie emocji poprawia zdrowie człowieka. Dorośli mężczyźni deklarują posiadanie jednego zaufanego powiernika, zaś kobiety mogą pochwalić się całą siecią osób, którym powierzają swoje emocje.

Mężczyźni najczęściej zwierzają się żonom, dlatego żonaci panowie żyją istotnie dłużej niż kawalerowie i wdowcy (oczywiście nie tylko dlatego, że mają komu ujawniać swoje emocje – również dlatego, że wykrywają objawy nowotworów na wcześniejszym etapie). Natomiast mężatki nie różnią się pod względem długości życia od panien i wdów. Rożnica ta przypisywana jest właśnie liczbie osób, którym zwierzają się małżonkowie – kobiety dzielą się swoimi uczuciami z większą liczbą osób. Okazuje się, że wzory tego rodzaju interakcji, w których wyjawiamy innym emocje pozostają raczej stałe. Zmienia się on jednak znacząco gdy odczuwane emocje są zbyt silne. Na przykład gdy wydarzy się tragedia – wówczas nie ograniczamy wyrażania naszych emocji tylko dla najbliższych.

Doktor Matthias Mehl i profesor James Pennebaker, podjęli się ustalenia konsekwencji w wyrażaniu emocji w chwilę po tego rodzaju tragedii. Prowadzili badanie podłużne tuż przed i po ataku na World Trade Centre w Nowym Jorku z 11 września 2001 roku, podsłuchując swobodne wypowiedzi ludzi. Podsłuchiwali za pomocą małego urządzenia EAR (Electronically Activated Recorder), noszonego przez ochotników 24 godziny dziennie przez 10 dni. EAR nagrywał 30 sekundowe próbki dźwięku w losowych odstępach w ciągu całego dnia. Zebrane w ten sposób dane od jedenastu ochotników, którzy nosili urządzenie bezpośrednio przed i po ataku na WTC. Dane audio zostały następnie spisane i przeanalizowane pod kątem formy i treści wypowiedzi.

Jak się okazało, Amerykanie po ataku na WTC zwiększyli częstotliwości podejmowanych kontaktów a szczególnie znacznie wzrosła intymność prowadzonych rozmów. Analiza wykazała również, że osoby, które zwiększyły liczbę prowadzonych rozmów deklarowały również, iż lepiej przystosowały się do tego traumatycznego wydarzenia.