Zawartość mediów społecznościowych przewiduje obiektywizm

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak Wasza aktywność w mediach społecznościowych może być postrzegana przez innych ludzi? Większość z nas zapewne tak, możemy jednak przyjąć, że niewielu ma na myśli wymiar sprawiedliwości. Badania opublikowane w Journal of Forensic Psychology Research and Practice pokazują, że jeśli kandyduje się do ławy przysięgłych, trzeba zwracać uwagę na to, co udostępnia się na Facebooku.

W systemie sądowym Stanów Zjednoczonych dużą rolę odgrywają ławy przysięgłych, którzy odpowiedzialni są za wydawanie werdyktu. Osoby te są wyselekcjonowane w tzw. procesie przesiewowym (voir dire). Prawnicy w ramach tego procesu zaczęli przeszukiwać media społecznościowe kandydatów. Jak wynika z innych badań – informacje umieszczone na profilu na Facebooku można z dużą trafnością odczytać informacje m.in. o poglądach politycznych czy opiniach na tematy społeczne, które nie zostałyby wychwycone w normalnym voir dire. Postawy kulturowe wobec gwałtu wyróżniają się przenoszeniem odpowiedzialności za przestępstwo ze sprawcy na ofiarę (victim blaming). Zjawisko to z czasem przeniknęło również do wymiaru sprawiedliwości, co stanowi znaczącą przeszkodę prawną. Statystyki pokazują, że gwałt i napaść na tle seksualnym są bardzo rzadko zgłaszane (30%) i tylko ok. 2% oskarżonych jest skazywanych.

Wiara w tzw. mity na temat gwałtów (rape myth) jest określana jako akceptacja mitu gwałtu (rape myth acceptance; RMA) i obejmuje przekonania typu: „skoro się nie broniła to znaczy, że tego chciała”.  Metaanaliza (Dinos, 2015) podejmowania decyzji przez ławników w sprawach dotyczących gwałtu wykazała, że wysokie wyniki w skali RMA mogą skutkować minimalizowaniem wyroków dla sprawcy. Ponadto, Swigger (2015) pokazuje, że RMA powiązane jest z konserwatywnymi poglądami oraz negatywnymi stereotypami nt. kobiet i seksualności.

W prezentowanym badaniu autorki Klein i Yamamoto (2020) z Uniwersytetu Maastricht oraz Carleton zadały pytania: czy udostępnianie konserwatywnych opinii na facebooku wiąże się ze zmniejszonym prawdopodobieństwem wydania wyroku winy a co za tym idzie z mniejszą długością wyroków oraz czy występują w tym względzie różnice międzypłciowe? Badaczki dodatkowo postulowały pośredniczenie akceptacji mitu gwałtu (RMA).

Do badania zakwalifikowano 146 osób, gdzie 42% określiła się jako osoby z poglądami liberalnymi a 21% z konserwatywnymi. Procedura badawcza zawierała listę postów krążących po Facebooku zawierających pięć polaryzujących kwestii kulturowych: aborcja, prawa kobiet, imigracja, prawa LGBTQ+ i zmiany klimatu. Przy każdym poście pytano uczestników o możliwe działanie (np. „udostępnij”, „zgłoś”). Następnie badanym pokazano tekst o seksualnej napaści. Kolejno uczestników poproszono o wydanie wyroku winny/niewinny, a następnie zapytano w skali 0 – 10 lat – jaką długość kary zarekomendowaliby dla oskarżonego? Po tym etapie, badanym dano do wypełnienia skalę RMA, gdzie uczestnicy zaznaczali czy zgadzają się z danym stwierdzeniem. Po właściwym badaniu wypełniano ocenę siebie w skali 0-100, gdzie im wyższy wynik na skali tym silniejszy konserwatyzm.

Wyniki wykazały, że 83% badanych uczestników uznało osobę za winną i zaleciło średnią długość kary 6,16 lat. Kobiety częściej głosowały za uznaniem osoby za winną niż mężczyźni. Dodatkowo, im więcej udostępnianych postów o charakterze liberalnym, tym częściej osoba rekomendowała dłuższy wyrok oraz wykazywała niższy poziom RMA. Pokazano też, że im wyższy poziom RMA tym krótszy rekomendowany wyrok. Wyniki te zgadzają się z innymi badaniami nt. powiązania wysokiego poziomu RMA z negatywnymi opiniami na temat kobiet oraz systemami przekonań jak seksizm czy rasizm.

Związek między wynikiem udostępniania postów, RMA uczestnika a jego werdyktem pokazuje, jak wszechobecne są mity dotyczące gwałtu w systemie sądowniczym. Autorki wskazują: „aby kobiety miały poczucie, że mogą wystąpić do sądu i stanąć twarzą w twarz z napastnikami, konieczne jest zapewnienie im sprawiedliwego procesu, skupiającego się na przestępstwie, a nie na obwinianiu ofiary”, a więc tym samym koniecznością są dalsze badania. Decyzje w sprawach dotyczących napaści można tłumaczyć wieloma zmiennymi, dlatego wyniki  mogą nie być na tyle znaczące w procesie voir dire, jednak mogą sugerować, że jednym z predyktorów jest udostępnianie postów dotyczących zagadnień społecznych w mediach społecznościowych.

Chcesz wiedzieć więcej?

(C) Zdjęcie Unsplash.com

Klein, C., Yamamoto, S. (2020). Detecting Victim Blaming Biases Using Social Media, Journal of Forensic Psychology Research and Practice, DOI: 10.1080/24732850.2020.1763087

Print Friendly, PDF & Email
Total
0
Shares
Related Posts