Wojna i pokój – dwie strony tego samego medalu?

Istnieje przekonanie, że można albo promować postawy pokojowe, albo działania wojenne. Jednak badanie przeprowadzone pod kierunkiem Nicolasa Van der Linden’a z Uniwersytetu w Brukseli i opublikowane na łamach „PLOS ONE” pokazało, że można popierać oba te podejścia w tym samym czasie.

Bizumic i in. (2013) niedawno wykazali, że pozytywne postawy wobec pokoju i wojny są dwoma odrębnymi konstruktami, a nie dwoma krańcami jednego wymiaru. Postanowili to zweryfikować belgijscy badacze, którzy zbadali łącznie 808 osób wykorzystując do tego Skalę postaw wobec Pokoju i Wojny (APWS).

Ich badanie pokazało, że chociaż postawy wobec pokoju i wojny były zazwyczaj negatywnie ze sobą związane, to jednak różniły się pod względem podstaw i konsekwencji. Nastawienie pokojowe miało swoje źródła w egalitaryzmie i dużej empatii wobec innych, a jego konsekwencje wiązały się z chęcią angażowania się w zachowania pro-pokojowe. Natomiast postawy prowojenne brały się z silnej identyfikacji narodowej i przekonań autorytarnych, a ich konsekwencje zawierały intencje do angażowania się w zachowania prowojenne. Ponadto obie postawy wobec pokoju i wojny były, odpowiednio negatywnie i pozytywnie, powiązane z prawicową orientacją polityczną.

Co wynika z faktu, że są to odrębne postawy? To, że możliwe jest by jednocześnie popierać działania wojenne oraz mieć podejście pokojowe. Kiedy tak się dzieje? W przypadku gdy postrzegamy wojnę jako najlepszy lub jedyny sposób na osiągnięcie pokoju. Co więcej, jak sugerują autorzy badania, tylko wówczas gdy uświadomimy sobie, że wojna toczy się o wartości, pokój, zniesienie tyranii, jesteśmy w stanie docenić i prawdziwie uhonorować poległych i walczących.