Dobry nastrój zmniejsza różnice międzykulturowe!

Psycholodzy Claire Ashton-James z Uniwersytetu Columbia, William Maddux z INSEAD, Adam Galinsky z Northwestern University oraz Tanya Chartrand z Duke University postanowili sprawdzić czy różnice między ludźmi wynikające z odmiennego dziedzictwa kulturowego mogę być mniejsze wśród osób, które są w dobrym nastroju.

Kultury europejskie wyżej stawiają indywidualność, podczas gdy w kulturach wschodu kultywuje się harmonią i wspólnotą. Ta różnica międzykulturowa dała naukowcom podstawy do poszukiwań metod do jej zacierania. Do laboratorium zaproszeni zostali studenci różnych narodowości, którym podnoszono lub obniżano nastrój.

W jednym z eksperymentów studenci słuchali optymistycznego utworu Mozarta by podnieść ich nastrój lub Siergieja Rachmaninowa, by go obniżyć. W innym badaniu ochotnicy trzymali w ustach ołówki na dwa różne sposoby: zębami, co wymuszało uśmiech i miało poprawić nastrój lub ustami, co powodowało grymas niezadowolenia. Następnie proszono ich o odpowiedź na pytanie “Kim jestem?” i wypisanie dwudziestu odpowiedzi.

Analiza uzyskanych w ten sposób odpowiedzi pozwoliła stwierdzić, że badani ze wszystkich kultur opowiadali zarówno o wartościach indywidualistycznych jak i kolektywistycznych. Kluczowym rezultatem jest jednak, którzy badani używali jakich opisów będąc w dobrym lub złym nastroju.

Jak się okazało dobry nastrój zachęcił “zarówno europejskich jak i azjatyckich studentów” do opisywania wartości, które odbiegają od ich wzorców kulturowych. Azjaci nie tylko deklarowali ale i zachowywali się w sposób bardziej niezależny niż zwykle, natomiast europejczycy częściej współpracowali.

Taki wynik sugeruje, że ludzie w pozytywnym nastroju zachowują się bardziej odkrywczo oraz wykazują śmielszą postawę, a co za tym idzie, istnieje większa szansa na przełamanie stereotypu kulturowego. Negatywny nastrój miał skutek odwrotny, gdyż umocnił standardowe myślenie w obu grupach kulturowych.

Wyniki badań sugerują, iż emocje mogą odgrywać ważną rolę społeczną, zaś struktura Ja kulturowego jest bardziej dynamiczna i zależna od emocji i kontekstu niż zwykliśmy dotąd przyjmować.

Artykuł omawiający badania autorów:
How We Feel Linked To Both Our Culture And How We Behave. ScienceDaily. Pobrano 20 marzec 2009, z http://www.sciencedaily.com /releases/2009/04/090414153538.htm

Więcej informacji:
Ashton-James, C. E., Maddux, W. W., Galinsky, A. D., Chartrand, T. L. (2009). Who I Am Depends on How I Feel: The Role of Affect in the Expression of Culture. Psychological Science, 20 (3), 340 – 346
Total
0
Shares
Related Posts
Czytaj dalej

Odchudzanie portfela

Uwaga na piosenki grane w restauracjach! Francuscy psychologowie postanowili sprawdzić, czy odtwarzanie w restauracji utworów o prospołecznej treści…