Jak wiadomo z licznych reklam zachęcających do zakupu preparatów zawierających wyciąg z żurawin, owoce te mają zbawienny wpływ na stan naszego układu moczowego, ograniczając ilość infekcji. Na czym jednak polega moc tych kwaśnych owoców?
Zacznijmy od bakterii. Szczepy infekujące drogi moczowe (czyli uropatogenne) posiadają na swej powierzchni dużo fimbrii, dzięki którym przyczepiają się jak rzepem do komórek nabłonkowych obecnych w drogach moczowych (jest to bardzo specyficzne połączenie, wymagające obecności na powierzchni komórki określonego dwucukru). Zwykłe, niepatogenne i nieofimbrzone bakterie też mogą się przyczepiać do powierzchni komórek, ale siła tego połączenia jest na tyle niewielka, że bakterie są wypłukiwane w trakcie oddawania moczu – patogenów to jednak nie rusza. Siła łącząca bakterię poprzez fimbrie z komórkami jest dziesięciokrotnie większa, niż siła generowana przez strumień moczu. Bezpiecznie zaczepione mikroby mnożą się, aż w końcu rozwijają się objawy infekcji. Na ratunek przybywa sok z żurawin. Może być też ekstrakt. Jednak ważne, że z żurawin, ponieważ w tym wypadku nie chodzi o zakwaszenie środowiska – sok żurawinowy nie zakwasza moczu, poza tym pokazano, że inne kwaśne soki nie mają takiego działania, jak sok żurawinowy.
Kluczowe związki w tym soku to proantycjanidyny (w skrócie PACs). Powodują one, że fimbrie zmieniają kształt i tracą przyczepność; PACs działają prawdopodobnie niespecyficznie – oddziałują fizycznie z określoną powierzchnią, a w przypadku fimbrii, czy w ogóle powierzchni bakterii, powodują ich opłaszczenie, co skutecznie uniemożliwia kontakt z innymi powierzchniami. Taki patogen w kaftaniku przyczepia się do komórek porównywalnie mocno, jak nie-patogen, a więc może zostać bez trudu wypłukany.
Posiadając odpowiednie narzędzia naukowcy są w stanie zmierzyć, z jaką siłą pojedyncza bakteria łączy się z komórkami.
Liu, Y., Pinzón-Arango, P., Gallardo-Moreno, A., & Camesano, T. (2010). Direct adhesion force measurements between E. coli and human uroepithelial cells in cranberry juice cocktail Molecular Nutrition & Food Research DOI: 10.1002/mnfr.200900535
Artykuł pochodzi z serwisu mikroby