Różnice z podobieństwa

Mimo że przeciętne rodzeństwo więcej łączy niż dzieli, z opisów pociech udzielanych przez rodziców można wywnioskować, że postrzegają je jak noc i dzień – przekonują amerykańscy badacze na łamach Journal of Personality and Social Psychology. Kimberly Saudino z Uniwersytetu w Boston w dotychczas prowadzonych badaniach zaciekawił fakt, że rodzice bliźniąt monozygotycznych, mimo wspólnego genotypu, dostrzegają małe podobieństwo między temperamentem swoich dzieci.

Zaintrygowana tymi rezultatami postanowiła sprawdzić czy rodzice rodzeństwa niebliźniaczego dzielą równie mylne złudzenia. Aby to sprawdzić, Saudino wraz z Annie Wertz, Jeffreyem Gagne i Sonią Chawla porównali oceny temperamentu wydane przez rodziców z obiektywnymi miarami poziomu aktywności i nieśmiałości u 95 par rodzeństwa między 3 a 8 rokiem życia (połowa par była tej samej płci, a połowa różnej).

Uzyskane wyniki mogę świadczyć o tym, że ponieważ w dzisiejszym świecie łatwiej żyje się osobom, które podkreślają swoją indywidualność i wyjątkowość, rodzice starają się ułatwiać maluchom start w dorosłym życiu. Gdyby tak było powinny istnieć ogromne różnice międzykulturowe między wynikami uzyskiwanymi w krajach w których cenione jest podobieństwo do innych. – Warto byłoby sprawdzić, jak wyglądają oceny dzieci wydawane przez rodziców żyjących w kulturach kolektywistycznych – sugeruje Saudino.

Być może wyjaśnieniem tych rezultatów jest fakt, iż rodzice mogę lepiej zrozumieć potrzeby i nawiązywać lepsze relacje z dzieckiem, jeśli w jasny sposób odróżnią je od rodzeństwa, co motywuje ich do podkreślania różnic miedzy nimi. Ważnym wnioskiem płynącym z badań zdaje się być również mniejsze zaufanie do badań, w których naukowcy korzystają jedynie z opisów zachowań dostarczanych przez rodziców dziecka. Badania zespołu Saudino udowadniają, że tego rodzaju raporty mogę się znacząco różnią od wskaźników z obserwacji lub obiektywnej rejestracji zachował dziecka.