Uśmiechnij się!

(C) unsplash.com by Autumn Goodman

Naukowcy od dawna interesują się wyrażaniem i spostrzeganiem prawdziwości emocji, ukazujących się na twarzach ludzi. Czy łatwo jest nam manipulować i oszukiwać otoczenie co do naszych prawdziwych uczuć? Czy hasło “keep smiling” sprawdza się zawsze i wszędzie? Czy autentyczny uśmiech, to ten amerykański, szeroki, niemal “od ucha do ucha”, z widocznym uzębieniem? a może uśmiech Mona Lisy, delikatny, tajemniczy?  

Jak wiadomo, na ekspresję uśmiechu składa się praca mięśni całej twarzy, jednak zdecydowali się prześledzić sam ruch i jego dynamikę w zakresie dolnej partii twarzy – głównie ust. Zastanawiali się, czy szerokość uśmiechu, kąt uniesienia kącików ust, a nawet stopień ukazania zębów, ma wpływ na postrzeganie osoby jako autentycznej, sympatycznej czy szczęśliwej?

Profesor Paul Ekman wyróżnił ponad 50 rodzajów uśmiechu, jednak większość badań które do tej pory zostały przeprowadzone opierała się na zdjęciach, które jak wiadomo charakteryzują się tym, iż są statyczne nie ukazując dynamiki procesu. Inne możliwości były niedostępne, z tego prostego powodu, że ciężko znaleźć nawet najlepszych aktorów, którzy potrafiliby się uśmiechać setki razy dokładnie tak samo. Obecnie, dzięki nowym technologiom, nie jest problemem stworzenie obrazu 3d i dodania do niego animacji. W ten sposób powstała aplikacja przedstawiająca 27 dynamicznych rodzajów uśmiechu, w różnych konfiguracjach ułożenia ust animowanej postaci (patrz poniżej).

Nathaniel Helwig z Uniwersytetu Minnesota, wraz z zespołem, przebadali 802 osoby (510 kobiet, 292 mężczyzn) w wieku od 18 do 82 lat. Procedura polegała na wręczeniu badanym iPada z aplikacją, za pomocą której, badany oglądał 15 różnych (dobranych w losowej kolejności) animacji uśmiechu komputerowych awatarów (animowanych postaci). Każda prezentacja trwała 250 ms, a różnice między nimi polegały na szerokości uśmiechu, kącie pod jakim podnosiły się kąciki ust, stopniu symetrii, oraz poziomie ukazania uzębienia (czyli odległości górnej wargi od dolnej).

(C) PLOS One
Badany oceniał każdą animację pod kątem ogólnej efektywności uśmiechu, autentyczności, sympatii (w kolokwialnym tych słów znaczeniu), a także wskazywał na jedną z siedmiu podstawowych emocji, którą jego zdaniem dana twarz wyrażała. W ostatnim kroku, uczestnicy byli proszeni o interpretację podanych powyżej określeń, aby wykluczyć ewentualne kliniczne rozumienie prezentowanych słów.

Wyniki takiej procedury wykazują, iż nie zawsze “więcej znaczy lepiej”. Postrzeganie uśmiechu zależy w głównej mierze od wysokości uniesienia kącików ust oraz stopnia ukazania uzębienia. Osoby, które nie unoszą kącików ust zbyt wysoko (naturalnie lub z powodu ograniczonych ruchów twarzy), powinny uśmiechać się z zamkniętymi ustami. Nieodpowiedni stosunek podniesionych kącików do stopnia otwarcia ust (np. zbyt szeroki uśmiech z całkowicie ukazanym uzębieniem) może skutkować błędną interpretacją spostrzeganej emocji, np. spostrzeżeniem pogardy czy strachu, zamiast szczęścia.

Ponadto, okazało się, że wykryto ograniczenie wcześniejszych wyników wskazujących na to, że ludzie preferują symetryczne twarze. Twarze na których uśmiech powstał mniej symetrycznie, czyli kąciki ust wędrowały w górę w różnym tempie, były oceniane wyżej, niż te, w których dynamika strony prawej i lewej była identyczna. Zdaniem badanych, najszczerszy, niepowtarzalny i naturalny uśmiech to ten, który zawiera w sobie delikatną asymetrię. Potwierdzono także wcześniejsze wyniki badań, które mówią o szybkości postrzegania emocji z twarzy, już w czasie 100 – 200ms.

Powyższe dane, mogą być bardzo przydatne w rehabilitacji osób po wypadkach, urazach, które mają częściowo sparaliżowane mięśnie twarzy. Dla chirurgów wykonujących rekonstrukcje twarzy, czy choćby w psychologii, reklamie, marketingu. Jedno jest pewne – szczery uśmiech zawsze zostanie odczytany zgodnie z intencją, oraz wpłynie na pozytywne postrzeganie naszej osoby.

Więcej informacji:
(C) Zdjęcie unsplash.com by Corinne Kutz

Helwig, N.E., Sohre, N.E., Ruprecht, M.R., Guy, S.J., Lyford-Pike, S. (2017). Dynamic properties of successful smiles. PLOS ONE 12(6): e0179708

Print Friendly, PDF & Email
Total
0
Shares
7 comments
  1. Streszczenie artykułu „Dynamic properties of successful smiles” napisane przez panią Annę Siejek przedstawia bardzo ciekawą i pozytywną część naszego codziennego życia jaką jest uśmiech. 
Autorka ciekawym wstępem zachęca do przeczytania dalszej części artykułu, lecz tytuł może być zwodzący. „Uśmiechnij się!” jest artykułem opisującym czym jest udany uśmiech. Można mieć wrażenie, że zostaną nam przedstawione zalety uśmiechania się lub zabawny eksperyment. Myślę, że nie zostało to zbyt dobrze przemyślane przez panią Annę.
    Wyjaśniono badanie i sposób w jaki zostało przeprowadzone oraz kto brał w nim udział, gdzie oraz w jakiej ilości osób i kto eksperyment przeprowadzał. Wspomniano o użytej technologii 3d oraz animacjach, które stworzyły 27 uśmiechów. Cel badania został wyjaśniony.
Jeśli chodzi o samo badanie, autorka skupiła się tylko na pozytywnych emocjach a zabrakło wspomnienia o negatywnym oddziaływaniu tak zwanego nieudanego uśmiechu na ludzi i ich odczucia.
    Zaletą jest to, że tekst nie przytłacza nadmiarem informacji ale uważam, że z oryginalnego i pełnego artykułu można było wyciągnąć dużo więcej ważnych i interesujących informacji np. dotyczących chorób typu depresja.
    Autorka o wynikach pisze bardzo ogólnikowo i sprowadza je do kilku banalnych fraz, które niestety nie wyczerpują tematu i nie oddają w pełni kwestii merytorycznych. Dużym plusem pomagającym zrozumieć badanie i przyciągającym wzrok jest umieszczenie podglądu na wygląd animacji. Szkoda, że nie zostały one opisane dokładniej. Brakuje też informacji na temat skali Likerta, związku negatywnych emocji z niską samooceną, czy opisu teorii symetrycznego uśmiechu. Pobieżnie opisane wnioski i wyniki badań.
    Artykuł jest przystępny dla dużego grona odbiorców, a powszechność tematu czyni go bardziej ciekawym. Nie trzeba szczególnie orientować się w temacie by móc się czuć swobodnie czytając artykuł. Mimo, że nie wyciągnięto z badania wszystkiego co najlepsze, to tekst może sprawić, że osoby, które na codzień nie zajmują się śledzeniem najnowszych badań będą miały ochotę dowiedzieć się więcej. Publikacja warta przeczytania, na pewno wnosi kilka interesujących informacji.

  2. Artykuł Anny Siejek pt: “Uśmiechnij się ” ma na celu ukazać rolę uśmiechu w życiu człowieka. Tekst napisany jest prostym i zrozumiałym językiem. Autora przedstawia nam wiele pytań, które mają pomóc nam zrozumieć jaką funkcję pełni uśmiech na co dzień i jaką ma moc przekazu.

    W artykule zostało opisane badanie Nathaniel’a Helwig z uniwersytetu Minnesota, które polegało na tym, że badani oglądali na ekranie Ipada 15 losowo wybranych animacji uśmiechu. Różnice między wyświetlanymi awatarami polegały na szerokości uśmiechu, efektywności i autentyczności uśmiechu, stopniu symetrii, poziomie ukazania uzębienia i kącie pod jakim podnosiły się kąciki ust. Wyświetlane animacje miały też wywoływać jedną z siedmiu podstawowych emocji. Wyniki badania ukazały, że bardzo ważny dla badanego jest stosunek poziomu uzębienia do kąta unoszenia kącików ust oraz symetria twarzy. Według badaczy najszczerszy oraz naturalny uśmiech powinien posiadać lekką asymetrię co zostało potwierdzone wcześniejszymi badaniami.

    Uśmiech “towarzyszy” człowiekowi praktycznie w każdej sytuacji życia. Jest podstawą komunikacji niewerbalnej. Osoby, które się dużo uśmiechają są postrzegane jako życzliwe czy sympatyczne.

    Artykuł, według mnie, porusza bardzo ciekawą tematykę lecz jak dla mnie nie wyczerpuje tematu. Autorka doskonale opisuje całe badania lecz przekazuje mało wniosków. Anna Siejek posługuję się prostym ale mało precyzyjnym językiem, używa kolokwialnych wyrażeń. Dla osób, które na co dzień nie mają dużo wspólnego z psychologią, streszczenie jest zrozumiałe, czytelne i ciekawe. Zachęca do zagłębienia się w temat.

  3. Anna Siejek w swoim streszczeniu pt. ”Uśmiechnij się!” przedstawia najważniejsze informacje zawarte w artykule ”Dynamic properties of successful smile”. Tekst napisany jest przystępnym, prostym językiem, typowym dla stylu w czasopismach popularnonaukowych.
    Autorka w jasny sposób prezentuje cel przeprowadzonych badań, czyli odpowiedź na pytanie czy takie aspekty uśmiechu jak szerokość, uniesienie kącików ust oraz stopień ukazania zębów wpływają na postrzeganie ludzi w pozytywny sposób. Nie można również skrytykować metody przekazania informacji dotyczących wyników eksperymentu. Są one udzielone w sposób zrozumiały dla człowieka niezwiązanego z tematem psychologii, jednocześnie zawierając konkretne dane dotyczące rezultatów. W gorszym świetle przedstawiają się jednak wnioski płynące z wyników badań – są one napisane w sposób zbyt krótki i ogólny. Zostały ujęte w ostatnim akapicie streszczenia i niestety, nie wyczerpują tematu.
    Anna Siejek co prawda skupiła się na wielu ważnych elementach przebiegu badania, jednak jej opis również tutaj nie jest wystarczająco dokładny i wyczerpujący. Dużym plusem jest fakt, iż autorka wspomina o najważniejszych szczegółach badania Nathaniela Hedwiga. Nie brakuje informacji o tym kto był uczestnikiem eksperymentu, w jakiej grupie wiekowej, gdzie eksperyment został przeprowadzony oraz na czym on polegał. Podczas czytania tekstu możemy się dowiedzieć, że do realizacji wykorzystano komputerową animację w postaci awatarów 3D, jak również na czym ogólnie opierała się cała procedura. Zabrakło jednak wzmianki o roli uśmiechania się odnośnie stanu emocjonalnego człowieka i chorób psychicznych. Artykuł ”Dynamic properties of successful smile” mocno skupia się na chorobie jaką jest depresja, na jej związku z uśmiechem u człowieka. Autorka nie poruszyła tej kwestii, bardziej skupiając się na samej mimice, a konkretnie, na aspektach, które głównie tworzą autentyczny i udany uśmiech. Tutaj niestety również pojawia się problem, ponieważ w streszczeniu nie są one dokładnie i naukowo opisane, Anna Siejek posługuje się raczej ogólnikami, które teoretycznie można usprawiedliwiać tym, że jest to tekst przeznaczony dla ludzi niezwiązanych z badaniami psychologicznymi, jednakże zamieszczenie bardziej precyzyjnych parametrów przyczyniłoby się do większego przybliżenia nam oryginalnego artykułu.
    Mimo kilku ”niedociągnięć” w streszczeniu jest to wciąż tekst bardzo poprawny z wiedzą zawartą w artykule ”Dynamic properties of successful smile”, dostarcza nam ogólnej wiedzy dotyczącej ludzkiego uśmiechu, która jest przekazana w sposób przystępny i przyjemny. Dla większości osób na pewno jest to bardzo atrakcyjna i zrozumiała publikacja.

  4. Artykuł zatytułowany “uśmiechnij się” autorstwa Anny Siejek w bardzo ciekawy, przyciągający uwagę i rzeczowy sposób porusza bardzo uniwersalną tematykę-uśmiech. Tytuł tekstu w moim odczuciu niezbyt dokładnie naprowadza na to co ma byc w jego treści ukazane. Tryb rozkazujący zdania “uśmiechnij się!” może sprawić, że czytelnik pomysli, że zaraz dowie się o eksperymencie dotyczącym zalet usmiechania się, czy też spoglądania na uśmiech innych ludzi. Mimo mojej opinii, którą przedstawiłam przed chwilą uważam, że streszczenie badania bardzo precyzyjnie odzwierciedla oryginalne badanie “properties of successful smile”. Jego celem jest sprawdzenie jakie czynniki (np. Kąt uniesienia kącików ust, czy poziom pokazania zębów) i w jakim stopniu mają wpływ na postrzeganie uśmiechu jako autentyczny. Badanie zostało przeprowadzone poprzez wygenerowanie animacji 3d uśmiechu i pokazanie jej 802 osobom, o różnym wieku i płci. Badani mieli ocenić uśmiech ze względu na pewne czynniki. Pomimo dokładnego opisu celu badań i jego przebiegu brakuje mi dokładnego wdrożenia się przez autorkę artykułu w tematykę wyników opisanych przez badaczy. Dla czytelnika całość mogłaby być łatwiejsza w odbiorze, gdyby zostało ukazanych więcej zdjęć twarzy np. Wybieranych przez osoby jako bardziej autentyczne. Brak skomplikowanych wykresów, często niezrozumiałych dla osoby nie będącej naukowcem co prawda sprawia, że streszczenie jest bardziej przejrzyste, jednak brakuje w nim kilku istotnych konkluzji. Przytoczone przez Anne Siejak wnioski z eksperymentu Nathaniela Hedwiga są tymi, które wydają się byc najciekawsze dla większości odbiorców. Ukazują aspekty psychologiczne (np. Symetria twarzy), a nawet ukazują tematykę rehabilitacji ludzkiej twarzy. Pomimo pewnych moich zastrzeżeń uważam, że sposob w jaki zostało ukazane to interesujące zjawisko uśmiechu, może sprawić, że znaczna część czytelników w różnym wieku, z różnych grup społecznych postanowi się zagłębić w ten temat poszukując o nim nowych informacji, zwłaszcza w źródłach dotyczących samego autora eksperymentu.

  5. Artykuł Anny Siejek “Uśmiechnij się!” w skompensowany sposób przedstawia znaczenie uśmiechu w życiu człowieka. Autorka oparła się na badaniach amerykańskich naukowców zawartych w opracowaniu “Dynamic properties of successful smiles”.
    Tekst Anny Siejek napisany jest prostym, zrozumiałym dla każdego czytelnika językiem. Uwagę przykuwają dołączone zdjęcia, dzięki którym łatwiej rozumiemy poruszone zagadnienie.
    Celem opisanych badań była odpowiedź w jakim stopniu oceniamy pozytywnie osobę obserwując szerokość i kształt ust podczas jej uśmiechu. Wcześniejsze badania opierały się na prezentowaniu próbie badawczej zdjęć uśmiechających się osób. Wyniki okazały się mało precyzyjne ze względu na brak możliwości technicznych pokazania mimiki twarzy.
    Autorka artykułu przytoczyła istotne elementy przeprowadzonych przez Nathaniela Hedwiga późniejszych badań na Uniwersytecie Minnesota przy wykorzystaniu technologii 3D. Jednak zabrakło szczegółów dotyczących wpływu trudnosci mimicznych w wyrażaniu emocji na odbiór społeczny człowieka oraz występowanie stanów depresyjnych w razie błędnej oceny społecznej.
    Badaniom poddano 802 osoby, kobiety i mężczyzn. Polegały one na ogłądaniu 15 różnych animacji uśmiechu. Badany miał określić, który z prezentowanych uśmiechów jest najbardziej szczery i naturalny. Stwierdzono, iż lekko niesymeryczny uśmiech jest uważany za najbardziej naturalny.
    Autorka pracy skupiła się tylko na jednym najszerzej opisanym aspekcie badań, którym jest uśmiech. Zawęziła predmiot badań tylko do mimiki ust, nie uwzględniając przy tym np. oczu.
    Zabrakło również odniesienia do badań dotyczących wpływu ekspresji twarzy na odczytanie emocji : złości, gniewu, smutku i strachu, co uczyniłoby artykuł ciekawszym.
    Autorka twierdzi, iż wnioski wyciągnięte z przeprowadzonych badań mogą być przydatne przy rehabilitacji osób po wypadkach mających problem z mimiką twarzy. Jednakże w oryginalnych badaniach wnioski te odnosiły się do interwencji chirurgicznych, a nie do rehabilitacji twarzy.
    Ponadto dołączając ilustracje do powstałego tekstu, pojawiło się zaburzenie w ciągłości tekstu. Spowodowało to problem w płynnym czytaniu.
    Dla przeciętnego czytelnika artykuł jest bardzo atrakcyjny, ciekawy i łatwy w odbiorze. Temat dotyczący każdego człowieka, potraktowany został w formie ciekawostki. Podczas czytania nie odczuwa się znużenia, z zainteresowaniem brnie się do końca. Zakończenie optymistycznie puentuje zagadnienie samego uśmiechu.

  6. Streszczenie artykułu “Dynamic properties of successful smiles”, jest cenną “wiedzą w pigułce” dotyczącą uśmiechu. Temat ten jest bardzo powrzechy, co czyni treść jescze bardziej interesującą. Uśmiech jest naturalnym afektem, każdego człowieka- dzięki niemu możliwa jest ekspresja uczuć oraz komunikacja niewerbalna. Streszczenie Anny Siejek jest poprawne merytorycznie oraz zwięzłe, a wszelkie metody oraz badania w artkule są zawarte również w jej pracy, która zachęca do lektury. Pomimo wielu pozytywnych apsektów uważam, że temat nie został w pełni wyczerpany.
    Autorka swoim chwytliwym wstępem, zareklamowała artykuł, następnie skupiając się na poszczególnych badaniach- wyjaśniła znaczenie mimiki twarzy oraz dynamiki ust, jednak uważam, że pierwszą rzeczą, której zabrakło w jej pracy, jest mowa o roli uśmiechu w zdrowiu psychicznym. Artykuł dużą wagę przywiązuje chorobom takim jak depresja, która ma związek z negatywnymi emocjami oraz niską samooceną- to też wywołuje niezdolność do uśmiechu, jednak warto dodać, że zbyt rzadkie uśmiechanie się może również wpływać na wytworzenie się tych samych odczuć.
    Autorka zajmuje się głównie percepcją wyrazu twarzy oraz emocji. Podczas opisywania badania, którego eksperymentatorem był Nathaniel Hedwig z Uniwersytetu Minnesota, nie podaje znaczących informacji takich jak: skala Likerta, za pomocą której weryfikowani byli badani. Osoby biorące udział w analizie, miały określać jakie z siedmiu podstawowych emocji przedstawia dana twarz na zdjęciu.
    Uważam również, że w streszczeniu zabrakło konkretnych wyników, które stoją np. za teorią symetrycznego uśmiechu. Choć następstwa są dość skomplikowane dla przeciętnego człowieka, autorka mogła zawżeć podstawowe informacje przybliżające rezultat danych badań.
    Autorzy artykułu opisują także ciekawą teorię, dotyczącą najbardziej oraz najmniej udanego uśmiechu. Okazuje się, że to kąt oraz zasięg badanego grymasu odgrywa najważnejszą rolę. W streszczeniu jest o tym mowa, jednak również nie zostały podane główne parametry. Autorka posłużyła się zdaniem “nie zawsze więcej znaczy lepiej”, co jest niestety mało precyzyjne, a przez to nie dostarcza nam konkretnej wiedzy. Dodatkowym aspektem na który zwraca uwagę artykuł, jest istota badań generowanych przez urządzenia takie jak komputery 3D, oraz możliwości jakie oferują w analizie. Pani Anna Siejek tylko napomina o tej perspektywie.
    Mimo wszystko wielkim plusem streszczenia jest poprawne przekazanie najważniejszych terminów oraz ogólnych wyników badań, które zostało zrobione w bardzo łatwy i zrozumiały sposób. Autorka kończy swoją pracę pozytywnym akcentem- wzbudza to pozytywne emocje u czytelnika. Suma sumarum uważam streszczenie za dość dobre- zrozumiałe dla ludzi niezajmujących się psychologią, a zachęcające osoby zainteresowane do zagłębienia tematu.

  7. Czysta komercja… I dlatego badania wolne od ideologii (już wolę komercję niż ideologię w nauce).
    Wyniki na pewno znajdą bardzo szerokie zastosowanie.

Comments are closed.

Related Posts
Czytaj dalej

Zazdrosny jak pies

Miłośnicy czworonogów często przypisują im skomplikowane emocje i odczucia, takie jak poczucie winy (“mój pies od razu wie,…