Jesienna Grenlandia

Grenlandia to największa wyspa na świecie. Jest to też największy rezerwuar wody słodkiej, która zmagazynowana jest w lodowcach, na półkuli północnej.

Od końca małej epoki lodowej można obserwować szybką recesję lodowców. Skutkuje to zwiększoną dostawą wody słodkiej do oceanów a także zwiększeniem powierzchni ziemi dostępnej dla roślinności tundrowej. W przeciwieństwie do powszechnego przekonania, wzdłuż znacznej części linii brzegowej Grenlandii nie spotyka się już lodowców. Są to obszary tundry krzewinkowej, która w trakcie krótkiej jesieni polarnej zmienia się z zielonego „dywanu” w różnobarwną mozaikę. Doskonałym miejscem do obserwacji tego typu zjawisk jest miejscowość Kangerlussuaq położona na południowo-zachodnim wybrzeżu Grenlandii. Znajduję się tam lotnisko, zabudowane i wykorzystywane przez amerykańskie siły zbrojne w trakcie II wojny światowej. Znajduję się tam też najdłuższa droga na wyspie prowadząca od portu do czoła czapy lodowej, która ma ok. 40 km. Droga ta, została stworzona dla turystów ale także dla naukowców. W okolicy Kangerlussuaq możemy spotkać renifery, piżmowoły, lisy i zające polarne, niemal we wszystkich krzewinkach małe śnieguły, a na zboczach gór kruki. Jest to raj dla naukowców. Bogactwo roślinności tundrowej, różnorodność bezkręgowców, liczba jezior oraz bliskość czapy lodowej, są dla biologów czymś wyjątkowym.

W tym regionie Grenlandii nie spotyka się już niedźwiedzi polarnych od lat. Foki pojawiają się tu rzadko, przez co największy drapieżnik tego regionu nie ma pożywienia. Z kolei w głębi lądu, w większości przypadków, niedźwiedź nie jest w stanie upolować zdrowego renifera czy piżmowoła.
Zmiany klimatu wpływają istotnie na środowisko biotyczne. Czapa lodowa nie topniała jeszcze tak szybko w historii, zaledwie w ciągu kilku dni jesteśmy w stanie zaobserwować zmiany. Warto przyjrzeć się na poniższym filmie i zdjęciach jesiennym zmianom oraz lodowcom na Grenlandii i zachwycić się ich urokiem.